გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ბებიაჩემი საუკეთესო მეჩაიე იყო გურიაში, ულამაზესი დაბერდა მზის ქვეშ ჩაის ზეგნებში, ქმარი ავტობუსის მძღოლი ჰყავდა, პატარა ვიყავი, რომ გარდაიცვალა.
ილია ჭანტურიას რეცენზია გაბრიელ გარსია მარკესის წიგნზე „გამოცხადებული სიკვდილის ქრონიკა”
დამდეგ სიკვდილს გილოცავ, საყვარელო, ცოტა, სულ ცოტაც და საჭეს ხელს გაუშვებ, ხელებგაშლილი დაეშვები ბავშვობის ველოთი.
პანდემიას და ომს საკმაოდ ბევრი საერთო აქვთ. ორივე ყოველდღიური ცხოვრების წესისაგან გადახრას გულისხმობს და ახალი წესებისა და ნორმებისადმი დამორჩილებას ითხოვს
ლეთემ თვალები აგვიხილა, ლიბრი მოგვწმინდა.
მხოლოდ ის, ვინც სიკვდილიდან გმირად იბადება, მოკვდავობის გარდაუვალობას ამარცხებს.
ინტერაქტიული საფლავის ქვა ხსოვნის ახალ გამოცდილებას ქმნის. ის გარდაცვლილი ადამიანების მოგონებებს ინახავს ისე, რომ მათთან ინტერაქციაში შესვლა შეიძლება. ინტერაქტიული საფლავის ქვას მოგონებების გამოხმობა შეუძლია, მათ უსმენ, ათვალიერებ და იქმნება ილუზია, რომ გარდაცვლილ ადამიანს ესაუბრები.
მე საერთოდ არ მჯერა, რომ სიკვდილი არსებობს, მაგრამ ადამიანების დიდ ნაწილს ვერაფრით ვარწმუნებ. მართალია, გარდაცვალების სტატისტიკა მათ მხარესაა, მაგრამ ეგეც რაღაც ტრიუკი მგონია.
ასე მგონია, მკვლელობა ჩადენილი მაქვს, მაგრამ არც მართლმსაჯულება მაწუხებს, არც სინდისის ქენჯნა. შინაგანად და გარეგანად ვმშვიდდები. ეს ერთგვარი... განწმენდაა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: