გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
მარინა ხატიაშვილის საქმე; კერძო იპოთეკით დაზარალებულები; შოთა სალაყაიას საქმე; უსახლკარობა.
რომან პოდენეჟნი კიევიდან რუსეთ-უკრაინის ომამდე თბილისში რამდენიმე დღით ადრე ჩამოვიდა. უკან დაბრუნება ვეღარ შეძლო. მისი ოჯახი კიევშია.
მამაჩემი ამბობდა, სახლები ადამიანებივით არიან, დროთა განმავლობაში იცვლებიან და შეიძლება ვერც კი იცნოო. ასეთი აღმოჩნდა სახლი #185-იც.
უცხოპლანეტელები ვართ, ზოგჯერ ასე მგონია. თითქოს, ამ ქვეყანას არ ვეკუთვნით. ხან შეჭრილებს გვეძახიან, ხან უსახლკაროებს, მაგრამ რატომ ვართ ასე?
ეს ის იყო, რასაც მუდამ შიგნით ვატარებდი და მინდოდა. მინდა, რომ ისე ვიარსებო დედამიწაზე, რომ ჩემ მერე კარგი რამე თუ არ დარჩება, ცუდი მაინც არ დავტოვო.
სახლია ადგილი, რომლის კარსაც შევაღებ თუ არა, საყვარელ, ნაცნობ არომატებს შევისუნთქავ და ფორიაქი მთავრდება.
აქ არავის უნდა მხოლოდ შენი ოთახი, აქ შენი სამყარო სჭირდებათ, რეალური ურთიერთობა, რეალური შეხება, ხანდახან რეალური დისკომფორტიც, რომელიც ასე ჭირს გაჯეტიზირებულ მსოფლიოში.
მე ვიყიდე, სახლი, რომელიც გავაქირავე, რომ ერთ დღეს, ოდესმე, ნამდვილად ჩემი, უფრო დიდი სახლი მქონდეს.
ერაყელები, ნახეთ, ერაყელები!
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
