გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ოსვენციმი - ქალაქი პოლონეთის სამხრეთით, მდინარე სოლის ნაპირზე. 1939 წელს, გერმანელების მიერ დაპყრობის შემდეგ მოიხსენიება - აუშვიცად.
თხუთმეტი წლის ვარ. სკოლიდან სახლში ვბრუნდები და ჩემს ხმამაღალ, შემაშინებელ ფიქრებთან ერთად ოთახში ვიკეტები. ყურებში მარტო ჩემი კლასელის ხმა ჩამესმის: „შენ ცისფერი ხარ“?
პლატონი ამტკიცებს, რომ „ფილოსოფია გაკვირვებით იწყება“. და ლიტერატურა რით იწყება? – მე მგონია, სხვისი გაოცების სურვილით.
,არ უნდა ლაპარაკი, რომ ბევრნაირ საგულისხმოს შევეყარე ამ ხნის განმავლობაში, რომელზედაც ჩემი მოგონებები ნიკო ნიკოლაძის შესახებ ავაშენე...
ლინორ გორალიკის ჩანაწერები თბილისში მყოფი თუ მერე ჩამოსული რუსების მოყოლილ ამბებს ასახავს.
"მე პირადად არ ვიცი რატომ ვწერ, უფრო სწორედ ვიცი და ეს ცოდნა შემზარავია ჩემთვის, მე ის ფსიქოთერაპიის ღრმა სეანსისას შევიტყვე".
ომის დროს საკვები თან თავის მოტყუებაა, რომ იმ რამდენიმე წამის მანძილზე, სანამ ცხელ წვნიანს ვხვრეპ, ჭურვი არ ჩამოვარდება.
ღამის მოხვედრილო ნაკადებში, კარადებში ჩაიხედე, ოდესღაც ბავშვობაში დაბეჭდილი - საკუთარი რეალობის მტკიცებულება რომ იპოვო. იურიდიული გამართლება შენი არსებობისა.
მაგრამ სად დავწერო? როგორ დავწერო?
მე მიყვარს ვიცხოვრო ისე თითქოს უკვდავი ვარ, თუმცა ეს არ მავიწყებს სიკვდილს - ჩვენ ბევრჯერ შევხვდით.
ცნობიერების შესახებ კითხვა საინტერესოა, როცა ხელოვნურ ინტელექტზე ვფიქრობთ (AI)
'Words are ambiguous and meaningful. And thereby chosen.' That's how I had decided to end Essay Four on Multilingualism [1]_Metatext.
რატომ პრუსტი? იმიტომ რომ მამარდაშვილი მიუთითებს, რაღაც ფუნდამენტური ხდება ჩვენთან
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
