გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ამბები, რომელთაც ადამიანები იხსენებენ, ბევრ პარალელურ თხრობას მოიცავს.
ამ წერილის მიზანი იმ ტენდენციების გამოკვეთა, რომლითაც ქართული მწერლობა აზერბაიჯანელის ხატს წარმოგვიდგენს.
„კლდის ციხესიმაგრე“ წარსულსა და კონკრეტულ ადგილს შორის რთულ კავშირს იკვლევს დაგამოხატავს გრძნობას, რომელიც ამ ორის დაბრუნებას ახლავს თან.
"ჩვენ ვართ დაახლოებით შუაში შემორჩენილი ხალხი და გვინდა, რომ ვიყოთ ხიდი ამ განსხვავებულ ყოფას შორის".
შიშით ხმას ვინ ამოიღებდა?! არაფორმალის წინ ვინ წავიდოდა?! ის როგორც ოსს მოკლავდა, ისე მიგაყოლებდა შენც და ეგ იქნებოდა.
ომი ჩემთვის მაშინ დაიწყო, როცა ზვიად გამსახურდია მოვიდა ხელისუფლებაში.
ეს არის თბილისზე შეყვარებული მოხეტიალე ადამიანისა და პატარა კამერა PANASONIC-ის ურთიერთთანამშრომლობა.
რამდენიმე ხნის წინ ჩემი ცოლის ტელეფონმა დარეკა, აფხაზეთის მთავრობიდან იყვნენ, უთხრეს რომ მისთვის საჩუქარი ჰქონდათ.
"დაახლოებით მაქვს შეგროვებული 150-მდე გაჩერება. ყველა ერთმანეთისგან განსხვავდება".
ყველაზე ცუდად ის მახსენდება, ყოველ ღამე მეზობელ სოფელში რო უნდა წავსულიყავი დასაძინებლად. მითუმეტეს ზამთარში.
იქ კარგი ცხოვრება კი გვქონდა უფრო. შვილები დარჩნენ, ბინები მამცეს და დავტოვე სუყველანი. ხუთივე. არ უნდოდათ და არ წამოვიდნენ.
იქ გავიცანი ბატონი ჯაბა იოსელიანი. ძალიან უბრალო კაცი იყო. სასიამოვნოა, რომ შემოუერთდი ჩვენ ჯგუფსო. თავიდან ორმოცდაათამდე ვიყავით.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: