გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
რუსეთ-უკრაინის ომის დაწყების შემდეგ სოლიდარობის აქციებმა მთელი საქართველო მოიცვა.
თუ რამე ვიცი, ომი ვიცი. ყველა ჩემს ინკარნაციას შორის – მამაც ვარ, ქმარიც ვარ, მწერალიც გავხდი, ხატვით ხომ სულ ვხატავ – ყველაზე უკეთ ვიცი, ომში როგორ გადავრჩე.
ფრაგმენტები შეგროვებულია გორში, ახალგორში, ზუგდიდსა და თბილისში ჩატარებული ფოკუსჯგუფების დროს
დიალოგში მონაწილეობენ: თორნიკე მეტრეველი და ულრიხ შმიდი - შვეიცარიის სტ. გალენის უნივერსიტეტის პროფესორი.
ჩემი ქალაქი ახლა ასე გამოიყურება. ჩემი საყვარელი, ლამაზი, მწვანე და აყვავებული ხარკოვი.
დიალოგში მონაწილეობენ არქიმანდრიტი კირილე ჰოვორუნი და თორნიკე მეტრეველი - რელიგიის სოციოლოგი
დილის 5 საათისკენ გვეღვიძება. ტელეგრამით გვირეკავს მეგობარი: დაიწყო!
'რუსული სული ტანკში?' ჟირინოვსკი გვთავაზობს, რომ რუსეთის იმპერიის საზღვრები ალასკიდან ფინეთამდე გაფართოვდეს
ახალ რუსეთში კულტურა აღარ თამაშობს მთავარ როლს ეროვნულ თვითიდენტიფიკაციაში, მაგრამ მას ნამდვილად არ უდგას ბოლო დღეები.
შოთა იათაშვილის მიერ შერჩეული და ნათარგმნი ეს კომპილაცია ომის მოვლენებს, გამოცდილებას, გაუცხოების და დაკარგვის თემებს ეხება.
"მე რასაც ვაკვირდები, ჩვენ დიალოგისთვის არ ვართ ჯერ მზად და ამ ეტაპზე შიდასაზოგადოებრივი დისკუსია გვჭირდება".
ზელენსკის და უკრაინული საზოგადოების პოზიციები ემთხვეოდა. ხალხს არ უნდოდა ომი, ხალხი არ იყო მზად ომისთვის, ხალხს ომზე ფიქრიც კი არ უნდოდა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: