გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ყურის კამათელს მისდევს მუსიკა და კლავიშები მეხამუშება, როგორც ანკესი უნებლიე თევზების უბეს. ერთმანეთისგან ჩვენ ვართ გაქრობის აკრობატები, როგორც ქუდია ქოლგის კოლეგა.
ჩემზე უკეთ ვინ იცის, რომ მე ხელოსანი ვარ და არა – ხელოვანი.
გაიგონე ფრაზა, რომ გაიგო, რაზეა. თარიღებს ჩემგან მიაქვს წარსული და ჩემთან მოაქვს ისტორია სამაგიეროდ, რადგან ყველაფერს აიტანს ეს შაითანი აწმყო.
სვეტლანა ალექსიევიჩი, ამელი ნოტომი, მარიო ვარგას ლიოსა, დიმიტრი გლუხოვსკი, ჩარლზ ბერნსტაინი, ეთგარ კერეთი, ვლადიმირ სოროკინი, რობერტ სოიერი, ალეკო შუღლაძე, ზაზა ბურჭულაძე.
ყოველთვის ძალიან მიჭირდა წერა. რაც დრო გადის, სულ უფრო მიჭირს.
განა, ერთი ჩვეულებრივი, რიგითი პოეტი რომ ყოფილიყო ნუგზარ ზაზანაშვილი, წიგნს „მექანიკურ როიალს“ დაარქმევდა?!
ელფრიდე იელინეკის სასტიკი და დაუნდობელი ტექსტი, რომელიც მან სასტიკ და დაუნდობელ „მალინას“ ბოლოსიტყვაობად დაურთო.
კარვერი და ბორგენი გულისამაჩუყებელი ამბებით კი არ ცდილობენ ეფექტის მოხდენას, არამედ სიყვარულს, როგორც მოვლენას და მის ფორმებს ეძებენ.
ქალაქი იწვის და იატაკი არის ლავა!
წიგნი მეორედ მოსვლაზეა, ოღონდ, არეული ალგორითმების გამო, მეორედ მოსვლა ციფრულ სამყაროში შედგება.
ყველაფერი სიზმრების ბრალია. ეს ყველაფერი, ალბათ, ღამით თუ ეზმანა ვენეციელ ხუროთმოძღვრებს.
ამბობენ, რომ დაბადება ერთ-ერთი ყველაზე დიდი შოკია, რომელსაც ადამიანი ცხოვრებაში განიცდის. მე კი ვფიქრობ, რომ ბევრისთვის მამის აღმოჩენის მომენტი უფრო დიდი შოკია.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
