გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
მიწა შეიძლება უმსჯელობაში განვდევნოთ, მაგრამ უკანა კარიდან მოგვეპარება, როგორც ყაჩაღი.
ერთ-ერთს ვიცნობდი, უჯიშოს, ორ ომგამოვლილს, რომელიც ახლა ქარიან და სუსხიან ღამეებში დაეხეტება ჩემს სიზმრებში და ძილს მიტეხავს, თითოეული მასთან შეხვედრა ჩემთვის აკაემიდან ნასროლი ტყვიის მოლოდინის შიშია.
ხელოვნური ინტელექტი შექმნის ლიტერატურულ შედევრს, მაგრამ არ არის აუცილებელი რომ ეს მომავლის ლიტერატურად მივიჩნიოთ. და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, წამკითხველი აპლიკაციები არ არიან ყოველთვის ადამიანები.
ნულების და ერთიანების ბინარული სამყარო, ფიზიკური დისტანციის მატრიცას გვიქმნის. ამ მატრიცაში კი ფეისბუკის მომხმარებლები ვარჩევთ მხოლოდ ავატარს, ხოლო მის მიღმა რომ ადამიანია, ამის აღქმა გვიჭირს.
'Words are ambiguous and meaningful. And thereby chosen.' That's how I had decided to end Essay Four on Multilingualism [1]_Metatext.
არ სთხოვო დანდობა ლექსს რაკი ეს მას არ ძალუძს ისედაც. არ ჰკითხო, რა ენაზე ლაპარაკობს რაკი პასუხი არ არსებობს.
ტიციან ტაბიძე წერდა, 100 წელიწადში ერთხელ ცა იხსნება ნატვრისთვისო. 100 წელი გავიდა და ალბათ დროა რომ ცა არ ვიცი, მაგრამ ეროვნული გალერეის კარი თანამედროვე, აქტუალური კულტურული პროცესებისთვის გაიხსნას.
კვირაში ოთხჯერ მე აჭარული ხაჭაპური ვარ, საშუალო ზომის, ცომგამოცლილი, შებრაწული და ხახადაფჩენილი, ერლენდ ლუს პერსონაჟებივით.
თავისუფლება! სიყვარული! ცა! შენ ამ სიზმრის, ვით თოვლზე ცეცხლის, ისე გსურდა აგიზგიზება.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
