ოქრომჭედელი მაწანწრის უბნიდან | ჯემალ სანდოშვილის ამბავი
თელავში, ხელოსნების რამდენიმე უბანი იყო. იყო ბაღებიც, სადაც ხელოსანთა ამქრები იკრიბებოდნენ – დასასვენებლად, მოსალხენად თუ ამქრული რიტუალებისთვის. ერთ-ერთი ასეთი უბანი იყო დაბახნები, სადაც ტყავის ხელოსნებს მოეყარათ თავი. მის მეზობელ უბანს მაწანწარას ეძახიან. იქ სხვადასხვა ხელობას მისდევდა ხალხი, თუმცა უფრო განვითარებული მეთუნეობა-მეჭურჭლეობა იყო.
მაწანწარა ისტორიულად სავაჭრო-საქარავნო გზის ნაწილი იყო. ვაჭრობა-ხელოსნობის ტრადიციის ჩამოყალიბებასაც ამან შეუწყო ხელი. თუმცა, იქ
ხელოსნობის განვითარება წყალთან, მაწანწრის ხევთან სიახლოვემაც განაპირობა. ქალაქში მაწანწრიდან შედიოდა თბილისიდან თუ ახმეტიდან მიმავალი მგზავრი.
უბნის მცხოვრებლები დღემდე იხსენებენ პაპა-ბებიების გადმოცემებს: ამ გზით გადიოდა ქალაქიდან ერეკლე მეფე, გომბორით თბილისისკენ ან თიანეთისკენ მიმავალიო. მაწანწარა თან მეთუნეობის და მექვევრეობის ტრადიციულ სოფელს, ვარდისუბანს, ესაზღვრება. მაწანწარაზე სწორედ ვარდისუბნელი და სხვა, მიმდებარე სოფლებიდან წამოსული ხელოსნები სახლდებოდნენ.
გირჩევთ
