გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
რამდენიმე ხნის წინ ჩემი ცოლის ტელეფონმა დარეკა, აფხაზეთის მთავრობიდან იყვნენ, უთხრეს რომ მისთვის საჩუქარი ჰქონდათ.
"დაახლოებით მაქვს შეგროვებული 150-მდე გაჩერება. ყველა ერთმანეთისგან განსხვავდება".
ყველაზე ცუდად ის მახსენდება, ყოველ ღამე მეზობელ სოფელში რო უნდა წავსულიყავი დასაძინებლად. მითუმეტეს ზამთარში.
იქ კარგი ცხოვრება კი გვქონდა უფრო. შვილები დარჩნენ, ბინები მამცეს და დავტოვე სუყველანი. ხუთივე. არ უნდოდათ და არ წამოვიდნენ.
იქ გავიცანი ბატონი ჯაბა იოსელიანი. ძალიან უბრალო კაცი იყო. სასიამოვნოა, რომ შემოუერთდი ჩვენ ჯგუფსო. თავიდან ორმოცდაათამდე ვიყავით.
სანამ მანქანიდან გადმოვიდოდი, მამაჩემის მანქანას პატარა ნაწილი მოვატეხე. მინდოდა რამე სამახსოვროდ დამეტოვებინა
- როგორც არის ისე დავყრი და თუ მოვასწრებ, აი, ტირილი მომინდება, რა ვიცი, რა გავაკეთო?!
მერე ერთი პერიოდი მართლა დაგვესხნენ თავს ოსები. ეგ უკვე 2008 წლის მერე.
31-ე დღეა აქ ვართ, ახლაც აქ ვდგავარ. მხოლოდ იმას გვეუბნებიან, რაც გინდათ გააპროტესტეთო.
არც გვარი შემიცვლია, არც არაფერი. შენ რაც ხარ, ის უნდა იყვე.
განსაცდელია ეს, პერიოდია, ეტყობა რაღაცის ნიშანია, რომ რაღაც უნდა შეიცვალოს.
ლამაზი, რომანტიკული ისტორია და ყურბან საიდის მშვენიერი რომანი არ არის საკმარისი იმისათვის, რომ ეთნიკური აზერბაიჯანელები საქართველოს ისტორიის ნაწილი გახდნენ.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: