გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ჩვენ ვართ პურის ჩამწყობები. სმენაში ვართ რვა ქალი. ვმუშაობთ გამომუშავებაზე. დილის ცხრიდან მეორე დილის ცხრამდე.
წინაფეოდალურ ეპოქაში საკუთრება თემის იყო, თემშივე ნაწილდებოდა შრომაც. ფეოდალური საკუთრების ნიშნები გაჩნდა მაშინ, როდესაც საზოგადოების დანაწევრება დაიწყო.
სოციალური მომსახურების სააგენტოში 9 წელი ვიმუშავე. 33 სოციალური მუშაკი რეორგანიზაციის საფუძველზე სამსახურიდან რომ დაგვითხოვეს, 25-მა დავიწყეთ სასამართლოში დავა.
შევძელით საქართველოში, დასავლეთისგან განსხვავებით, პირობითი „თქვენთვის წერილიას“ გადააზრება?
ეს სახლი ბაბუაჩემის დროს არის აშენებული, მაგრამ მიწისძვრამ ვერაფერი უყო, ახლა დაიხსნა კედლები.
შაბათი-კვირა არ არსებობდა, დღე და ღამე ერთმანეთში გვქონდა არეული. დასვენების დღე საერთოდ არ გვქონია და თუ ვითხოვდით დასვენებას, იმ დღეს შეიძლებოდა, სამუშაოდ მაინც დაეძახათ.
შრომით უფლებებზე თავიდანვე მეტი ცოდნა და მგრძნობელობა რომ მქონოდა, სხვანაირად ვიმოქმედებდი – როგორც დასაქმებული და როგორც დამსაქმებელიც.
როგორ უნდა დავუბრუნდეთ კოლექტიურ მიზანს – სოციალური ცვლილებებისკენ მიმართულ პოლიტიკას ისე, რომ თან ღიად დატოვებულ კარადაში არ გვაბრუნებდნენ?
მე მესმის მათი, ვისაც მალე უნდა გარეთ გავიდეს – საჯარო სივრცე დაიკავოს. მაგრამ ამის ალტერნატივაა გრძელი გზა.
დაყავი და იბატონე – ამ მეთოდით დაგვასუსტა სახელმწიფომ და წარმატებით გაგვანეიტრალა 2018 წელს.
„... ჭიათურავ, ძველთაგანვე ნაქებო და სასახელო, შენ ქართული მარგანეცით ასახელე საქართველო“.
ძიძებსა და მშობლებს ბავშვებთან ურთიერთობაზე რომ ვეკითხებით, ძალიან განსხვავებულ პასუხებს ვიღებთ.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
