გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
შაბათი-კვირა არ არსებობდა, დღე და ღამე ერთმანეთში გვქონდა არეული. დასვენების დღე საერთოდ არ გვქონია და თუ ვითხოვდით დასვენებას, იმ დღეს შეიძლებოდა, სამუშაოდ მაინც დაეძახათ.
შრომით უფლებებზე თავიდანვე მეტი ცოდნა და მგრძნობელობა რომ მქონოდა, სხვანაირად ვიმოქმედებდი – როგორც დასაქმებული და როგორც დამსაქმებელიც.
როგორ უნდა დავუბრუნდეთ კოლექტიურ მიზანს – სოციალური ცვლილებებისკენ მიმართულ პოლიტიკას ისე, რომ თან ღიად დატოვებულ კარადაში არ გვაბრუნებდნენ?
მე მესმის მათი, ვისაც მალე უნდა გარეთ გავიდეს – საჯარო სივრცე დაიკავოს. მაგრამ ამის ალტერნატივაა გრძელი გზა.
დაყავი და იბატონე – ამ მეთოდით დაგვასუსტა სახელმწიფომ და წარმატებით გაგვანეიტრალა 2018 წელს.
„... ჭიათურავ, ძველთაგანვე ნაქებო და სასახელო, შენ ქართული მარგანეცით ასახელე საქართველო“.
ძიძებსა და მშობლებს ბავშვებთან ურთიერთობაზე რომ ვეკითხებით, ძალიან განსხვავებულ პასუხებს ვიღებთ.
განა არსებობს ხალხი, ვისთვისაც შრომა ორგანული მოთხოვნილებაა? ჩვენს საზოგადოებაში რომელი კლასი შრომობს შრომის სიყვარულით?
სამართლებრივი კრიტიკით და დაუმორჩილებლობის მუქარით, რიონის ხეობის მცველები მოიპოვებენ პოლიტიკურ სივრცეს და არღვევენ სამართლებრივი წყობის სივრცით განაწილებას.
აქტიური სამეცნიერო საზოგადოება ქვეყნისთვის აუცილებელია, რათა ვცხოვრობდეთ ღირსეულ ცხოვრებას, უკლებლივ ყველას და უკლებლივ ყველგან.
ნამდვილ, ნაყოფიერად მომუშავე მშრომელებს გამუდმებით თრგუნავენ და ექსპლუატაციას უწევენ.
სახელმწიფო პოლიტიკაში, რომელიც მეტწილად მხოლოდ „ინვესტორის ინტერესებს“ ითვალისწინებდა, ვერანაირად ვერ მოიძებნებოდა პროფკავშირების აქტიურობის, სოლიდარული გაფიცვის ადგილი.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: