გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
მეც აქამდე ვარ მდევარი. გაუქრობელმა აწმყომ, თავისებურად უშრეტმა, რაც მოუზიდოს უზადო ან ნაკლიანი, წარსულია ყველას მუშტარი.
რეცენზია ზაზა ხალვაშის ფილმზე „ნამე“
განწყობები არასამთავრობო ორგანიზაციების მიერ მოწყობილი არტ პროექტების მიმართ ზოგადად სკეპტიკურია ხოლმე, - მხატვრული ნაწარმოების ხარისხს აქ ნაკლებად ელოდებიან.
– მოშორდით ქვაბს, – თქვა მამამ და ოთახიდან გავიდა. მე, ჩემს ძმას შევხედე. დედამ, გაზზე შემოდგმულ ქვაბში, წყლის ტემპერატურა თითით შეამოწმა და მითხრა: – ნუ ნერვიულობ, დე, ღორია!
საძულველი სიტყვები
„შავიც ყავისფერის ელფერია. და თუ კარგად დააკვირდები, თეთრიც“ - ასე იწყება.
დამარცხებას ამიერიდან უნდა ეწოდოს „ალტერნატიული გამარჯვება“. ორგულობას, შესაბამისად, „ალტერნატიული სიყვარული“.
ფილმი განშორების სიახლოვეზე და იმ ტკივილზეა, რომელიც არასდროს ნელდება
„რა ჯანდაბაა წყალი?“
ვინ შეგვიღებს წარმატების კარებს?! ვისაც მთელი ცხოვრება მშიერი ძაღლივით უკან მოგვდევს ხელმოცარულობები.
კი არ მოვიჩრდილე, მაღლა გავშალე ხელი, მოხატული შავი ქურუმით, და მზემ ჩაიცვა შავი ჟილეტი.
უნდა არსებობდეს რაღაც ენის მიღმა – რაღაც პოეზია.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
