გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
გალერეა ERTI-ში დარო სულაკაურის ფოტო ექსპოზიცია ქართველი ქალების, გაბედულ, ხშირად კი შეუმჩნეველ ყოფას ასახავს.
ჯერ კიდევ ბავშვობიდან მნუსხავდა განადგურება – ხილვა იმისა, როგორ ანადგურებდა რამეს ბუნება.
შენ ერთი უქმე დღის მოწყობაზეც კი უარს ამბობ. დაე, ეს თავისით მოხდეს. უარს ამბობ მათთვის დღესასწაულის გამართვაზე.
„ომს არ აქვს ქალის სახე“ შავ-თეთრი წიგნია წითელი ლაქებით.
კედელ-იატაკს რომ განასხვავებ ასე ნათლად, ასე იაფად, ლომის თავია მანდ დამარხული. კედლად ფარდაგი კიდია, დაფენილია ძირს კი ხალიჩა.
ცოტაც და ნაპირიც ახლოა, ახლა კი იკადრე, გატოპე, პოეტო!
მე გზას ყოველთვის გავიგნებ და დაკარგვითაც ჩემი ნებით დავიკარგები.
მახსოვს ბოგდასაროვმა დამირეკა, ვიცი შენი მდგომარეობა, მაგრამ ჩვენი სიტუაციაც ხო იცი, მე და ილარიონის ურთიერთობაც ხო იცი, ჩვენი ძმობის ამბავი, და ძაან გაჭედილები ვართ, და ბოდიშს გიხდი...
მიწა არ მოგწონს? შეცვალე რუკა!
„არტ ფეარისა“ და მისი პროვოცირებით მოწყობილი სხვა გამოფენებით, ქართულ ხელოვნებაში პატარ-პატარა პორციებად „მსოფლიოს სული“ და „ხალხის სული“ შემოვიდა და ქართული ცაიტგაისტის სურათი შეიქმნა.
წარსული მეტყველია, მიმიკა მიმიქარავს, და თავს აფარებს მომავლის კარავს, რომელსაც აწმყო დაწვრილებით აწვიმს, ვიმსახურებთ ვითომ თვითონ როგორც და სხვა მითების მითითებით.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
