ამბები, რომელთაც ადამიანები იხსენებენ, ბევრ პარალელურ თხრობას მოიცავს.
ომი ჩემთვის მაშინ დაიწყო, როცა ზვიად გამსახურდია მოვიდა ხელისუფლებაში.
ყველაზე ცუდად ის მახსენდება, ყოველ ღამე მეზობელ სოფელში რო უნდა წავსულიყავი დასაძინებლად. მითუმეტეს ზამთარში.
იქ კარგი ცხოვრება კი გვქონდა უფრო. შვილები დარჩნენ, ბინები მამცეს და დავტოვე სუყველანი. ხუთივე. არ უნდოდათ და არ წამოვიდნენ.
იქ გავიცანი ბატონი ჯაბა იოსელიანი. ძალიან უბრალო კაცი იყო. სასიამოვნოა, რომ შემოუერთდი ჩვენ ჯგუფსო. თავიდან ორმოცდაათამდე ვიყავით.
სანამ მანქანიდან გადმოვიდოდი, მამაჩემის მანქანას პატარა ნაწილი მოვატეხე. მინდოდა რამე სამახსოვროდ დამეტოვებინა
მერე ერთი პერიოდი მართლა დაგვესხნენ თავს ოსები. ეგ უკვე 2008 წლის მერე.
არც გვარი შემიცვლია, არც არაფერი. შენ რაც ხარ, ის უნდა იყვე.
სახლებში უცვივდებოდნენ. ზოგი გაიტაცეს. რეებს არ უკეთებდნენ.
ადამონ ნიხასის შეკრებებით დაიწყო ჩემთვის ყველაფერი.
მე სოფელი ოტრევიდან ვარ. 90-იანების დასაწყისში უკვე ცხინვალში ვცხოვრობდი.
ბავშვობა სულ ომში და ფრონტში გავიარეთ.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან