გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
საჯარო სივრცე სახლებში იყო ჩაკეტილი.
წიგნს რომ გადახსნი, სინათლე იფრქვევა. მაცივარს რომ გამოხსნი, შუქი ინთება.
ფრონტის ხაზზე აგურით ხელში
შევდივარ ფეისბუკზე და შემოთავაზება მხვდება, აღვნიშნო, რომ ლონდონის ტერაქტის დროს გადავრჩი. ჩემს 30-მდე მეგობარს ეს უკვე გაუკეთებია.
სახლია ადგილი, რომლის კარსაც შევაღებ თუ არა, საყვარელ, ნაცნობ არომატებს შევისუნთქავ და ფორიაქი მთავრდება.
ვისაც ამ ქვეყნად იმედის თვალი თუნდაც შემთხვევით მიუპყრია ლიბერალიზმისთვის, მას ღმერთები იმქვეყნად სასჯელად ნეოლიბერალიზმს მოუვლენენ.
აქ არავის უნდა მხოლოდ შენი ოთახი, აქ შენი სამყარო სჭირდებათ, რეალური ურთიერთობა, რეალური შეხება, ხანდახან რეალური დისკომფორტიც, რომელიც ასე ჭირს გაჯეტიზირებულ მსოფლიოში.
არის თუ არა საზოგადოებრივი სივრცე სახალხო სივრცის სინონიმი?
მარჯანიშვილის მოედანი ის ფუსფუსა ადგილია, სადაც პირველი, მეორე და მესამე სამყაროელები ერთად იყრიან თავს
ხანდახან მგონია, რომ თბილისი გამქრალი ექსპერიმენტების და ახალ-ახალი მცდელობების ადგილია, სადაც ყოველთვის ყველაფერი იწყება, მაგრამ დღეგრძელობა არ გააჩნია.
ნებისმიერ ქალაქში შინაური ხდები, როცა ბოჰემას უახლოვდები.
შევუბერე სანთლებს სული, მაგრამ არაფერი. რა ეშმაკი გეტაკა, მეკითხება თამილა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: