გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
კოზიმო და მარინა შვიდი წლის წინ იტალიაში შეხვდნენ ერთმანეთს – ექვსი წელია, დაქორწინდნენ; სამი წელია, თბილისში პიცერია აქვთ.
დრეგი მაგის საშუალებას გაძლევს, რომ საკუთარი პატარა მიუზიკლი გქონდეს, პატარა სცენაზე.
საქართველოში 1990-იან წლებში, განცდილი პოლიტიკური და ეკონომიკური კატასტროფა ადამიანთა ცხოვრების ყველა ასპექტში აისახა. ყველაფერთან ერთად, საჯარო ტრანსპორტის მუშაობაც მოიშალა.
მოცემულობა, რომელშიც დაიბადე, არ განგსაზღვრავს.
„ჩემი ბრძოლის იარაღი, ალბათ, ადამიანების გვერდში დგომა, სიყვარული, მეგობრობა, თანასწორობაა.“
„ვისაც არ უნდა ხელისუფლებაში მოსვლა და უნდა ნორმალური სახელმწიფო, არის სამოქალაქო საზოგადოება.“
„დიდი ხანია, მაქვს ეს განცდა, ამ ქვეყანაში ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ ჩვენ ქვიშაზე ავაშენოთ ჩვენი სახლები – არ იყოს მყარი ჩვენი მომავალი.“
ფრონტის ხაზი დღეს გადმოვიდა საქართველოში. ახლა ჩვენ ორივე ომი მოსაგები გვაქვს უკრაინაშიც და ჩვენს საკუთარ ქვეყანაშიც.
მიყვარს გარდაცვლილებთან კომუნიკაცია. მათ ხომ ის ჩვენთვის ესოდენ მოუხელთებელი ზღვარი გადალახეს სიკვდილისა. იციან რაღაც საიდუმლო, რაც ჩვენ ჯერ არ ვიცით.
„თუკი ამას არ შეაჩერებთ დასაწყისში, ეს იქნება მხოლოდ დასაწყისი.“
– იცი, როგორ მიყვარხარ? და მე ვეუბნები: – კი, ვიცი. – არა, არ იცი. გახდები დედა და მიხვდები. ამ დროს მგონი მიგებს.
ცეკვა, როგორც სხეულის შესაძლებლობების ძიება
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: