როდის მიხვდებით, რომ ჩვენ ამას არასდროს დავმორჩილდებით?!
ადრე მასაც სჯეროდა, იმისთვის ვშრომობ, რომ ერთ მშვენიერ დღეს მუშაობა აღარ დამჭირდესო...
სიყვარულს ვეძებთ, სანამ დროა, სანამ იმედი დასამარდა.
მზე აუცილებლად შესანახია გენეტიკაში, ან რამე ლაბორატორიაში მაინც - ჩვენ გვჭირდება ეს მარადიულად ცეცხლმოკიდებული ვარსკვლავი.
And even with the help of others, or even when narrowing down the text from one lecture to just one single paragraph, we won't just tend to infinity but start looping
მაგრამ ნუ წუხხარ! შენ თბილ სახლში ხარ და ეს შენი შვილი არ არის! შენი არ არის! შეგიძლია, მშვიდად იძინო და არ იდარდო, რაც მთავარია - ეს ხომ შენი შვილი არ არის!
რა განსხვავებულიც უნდა იყოს ძალადობის ეს შემთხვევები, მათ ყოველთვის აერთიანებს ერთი რამ: ბოღმა - გრძნობა, რომელიც ძალას მატებს მათ, ვინც სოციალურ სიმყიფეს გრძნობს.
უპრეცედენტოდ უღრუბლო ლურჯ ცაზე მხოლოდ მზე ჩანდა, დებილური ყვითელი ნათურასავით გამოკიდებული.
But where to write? And how to write?
იმის ნაცვლად, რომ დაგიმიზნო, არ გინდა, ყველაფერი დაგავიწყო?!.. ერთ ჯერზე, რამდენ ტყვიას ისვრი? მათხოვე თოფი, მე აგიხსნი...
ჩვენ უფრო მეტად უნდა ვეხმარებოდეთ მათ, ვინც სამსახურს კარგავს გლობალიზაციისა თუ ტექნოლოგიური პროგრესის გამო. მთავრობამ სამომავლო სტრუქტურული ცვლილებების ერთგვარი მონახაზი უნდა შექმნას.
I like the mess that the parallel back and forth creates but I am wondering if that can only hold true for sketches, for creating a base for a text then to be written.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
