ერთ-ერთს ვიცნობდი, უჯიშოს, ორ ომგამოვლილს, რომელიც ახლა ქარიან და სუსხიან ღამეებში დაეხეტება ჩემს სიზმრებში და ძილს მიტეხავს, თითოეული მასთან შეხვედრა ჩემთვის აკაემიდან ნასროლი ტყვიის მოლოდინის შიშია.
'Words are ambiguous and meaningful. And thereby chosen.' That's how I had decided to end Essay Four on Multilingualism [1]_Metatext.
არ სთხოვო დანდობა ლექსს რაკი ეს მას არ ძალუძს ისედაც. არ ჰკითხო, რა ენაზე ლაპარაკობს რაკი პასუხი არ არსებობს.
კვირაში ოთხჯერ მე აჭარული ხაჭაპური ვარ, საშუალო ზომის, ცომგამოცლილი, შებრაწული და ხახადაფჩენილი, ერლენდ ლუს პერსონაჟებივით.
თავისუფლება! სიყვარული! ცა! შენ ამ სიზმრის, ვით თოვლზე ცეცხლის, ისე გსურდა აგიზგიზება.
I keep reminding myself that this is not an academic endeavor. And I keep asking myself, how to start this proposed process of thinking, this proposed life task?
So, why Proust? Because Mamardashvili points out that something fundamental happens to us...
უფრო და უფრო მეტი ახალგაზრდა ქალი იაზრებს საქართველოში, რომ მაინცდამაინც 20 და 25 წლის ასაკში ოჯახის შექმნა და ზედ მიბმული დედობა არ არის აუცილებელი.
ამ წიგნის კითხვა მის წაკითხვამდე დავიწყე - Facebook-ზე დისკუსიას წავაწყდი...
When creating art, there are those moments when things fall into place. When concept and form merge or overlap, and a specific certainty sets in, because one knows that now, things are right.
აქ წარმოდგენილი მაგალითები უფრო მკითხველის დაკვირვებაა და არა მკვლევარის, ამდენად, გამოთქმულ მოსაზრებათა პირველობას ვერ დაიჩემებს.
ამ წერილის მიზანი იმ ტენდენციების გამოკვეთა, რომლითაც ქართული მწერლობა აზერბაიჯანელის ხატს წარმოგვიდგენს.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
