გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ჩვენი სახლი ჯერ გაძარცვეს, მერე დაწვეს. სამშვიდობოები რომ შემოვიდნენ, მერეღა ვნახეთ.
6 აგვისტოს მახსოვს კაფე „ფარნიში“ ვისხედით, ქალაქის ცენტრში. ვინ იფიქრებდა კაფეს ორ დღეში ციდან ბომბი რომ დაეცემოდა.
მე საბჭოთა კავშირის დაშლის წინააღმდეგი ვიყავი. საშიში იყო. ის, რაც 1920 წელს მოხდა, ჯერ კიდევ ახსოვდა ხალხს.
დალევ ყავას?
გამოსამშვიდობებელი გასროლის დროს, მეორე მხრიდან მოგვესმა ხმა - საქართველოდანაც ჩვენთან ერთად ისროდა ვიღაც.
ჩვენთან ომი 23 ნოემბერს დაიწყო, 1989 წელს. აქ მიტინგის ჩატარება უნდოდათ, სოფლებში იმდენი ხალხი ჩამოვიდა, ბევრი იყო სვანეთიდან. მე მაშინ ქურთაში ვიყავი.
რატომ არ უშვებენ მძიმე ავადმყოფებს თბილისში სამკურნალოდ სამხრეთ ოსეთიდან?
ქალაქში დაიწყო შეიარაღებული შეტაკებები. იყო მკვლელობები. ცხინვალში კომენდანტის საათი გამოაცხადეს. მაგრამ ეს კომენდანტის საათი მარტო ქალაქში მოქმედებდა.
არეულობა რომ დაიწყო, დეიდაჩემი ადგა, შვილიშვილები, პატარები ყველანი წაიყვანა და ვლადიკავკაზში გაიქცა.
ეხლა გული მიწუხდება ხოლმე ჩემი ქმარი რო მოჰყვება, ვუყვირი, იმ დროს ნუ მახსენებ-მეთქი. რად მინდა.
ომი რომ დაიწყო, პირველად 5 აგვისტოს გავაცნობიერე. მეგობართან, ეზოში ვიდექით.
რამდენჯერმე გამოგვიყვანეს, ვითომ სადღაც მივყავდით. მე სულ ვფიქრობდი, ალბათ სიკვდილით გვსჯიან-მეთქი.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: