- როგორც არის ისე დავყრი და თუ მოვასწრებ, აი, ტირილი მომინდება, რა ვიცი, რა გავაკეთო?!
ამ დოკუმენტაციას ბევრი მიზეზი და მრავალწლიანი პირადი გამოცდილებაც უდევს საფუძვლად
მე თუ მიკეთია შენ ვინ ხარ? უყურე ამას.
Ამბის მოსაყოლად დისტანცია მჭირდებოდა, რაც დრომ და ფოტოგრაფიამ მომიტანა
ყოველ დღე ერთ ჰაიკუს ვწერდით და ერთმანეთს ვუგზავნიდით. ზოგჯერ გამოდიოდა, ზოგჯერ - ისე რა.
16 მარტიდან საქართველოში ყველა რესტორანი დაიკეტა. მათი ნაწილი მხოლოდ სახლში მიტანის სერვისით მუშაობს.
ჩემი რუტინა ერთადერთ ფილმის კადრს ჰგავს, რომელიც შეგიძლია გადაახვიო და სულ ატრიალო.
"დანაზოგი მეყოფა აპრილის ბოლო რიცხვებამდე, თუ ძალიან შევეცდები გავწელო ის, რაც ახლა მაქვს."
ახლა ჩვენ ერთად ვცხოვრობთ სამყაროში, რომელშიც ჩემი ქმრის ექიმთან ერთად დავგეგმე
საქართველოდან, დაახლოებით 1.4 მილიონი ადამიანი ემიგრაციაში ცხოვრობს.
სამყარო მართლაც იცვლება და არანაკლებ მნიშვნელოვანია ისიც, ვიცვლებით თუ არა ჩვენც.
ყურადღების გადასატანად პანდემიისთან დაკავშირებული სიუჟეტის აგებას ვცდილობ.
17 - ში მეგობრებთან ერთად ჩამოვფრინდი. უკვე ვიცოდით, რომ კარანტინში მივდიოდით.
რაღაც დროს კოლექციონერი გავხდი. სულ ვაგროვებ. ძირითადად გამოსახულებებს.
იტალიიდან გწერთ, რაც იმას ნიშნავს, რომ გწერთ თქვენი მომავლიდან.
ამ დროს შეიძლება არასწორი ადამიანიც მოგეწონოს და ვინც გიყვარს ის ან ისინი კიდევ უფრო მეტად შეგიყვარდნენ.
ამ ვირუსმა ბევრი რამ გააშიშვლა ჩვენ საზოგადოებაში.
ჩემთვის დიდი პატივია პირველმა გითხრა, რომ ამ ვირუსს COVID19-ი დავარქვით
ამ დღიურებმა და სახლში ყოფნამ ისე გამათავხედა, რომ ლექსიც ვთარგმნე.
ჩემი ტვინი ამდენ ინფორმაციას ვეღარ ხარშავს და სულ თავდაცვაშია
დღეს და გუშინ მომძლავრებული აზეროფობიის ფონზე ამ ვიდეოებს ვუყურებდი და მაინც ამ ფრაზაზე ვფიქრობდი
ბევრი ვიმსჯელეთ, როგორია ადამიანის ცხოვრება ჩაკეტილ სივრცეში.
ამ ბოლო დროს მგონი მთელი სამყარო სიზმარზე წერს. კოლექტიურ ცუდ სიზმარზე, რომლიდან გამოფხიზლება ყველას უნდა.
დღეს ქუჩაში მხოლოდ ეჭვმიტანილები დადიან. ეჭვმიტანილები დანაშაულში, რომელიც მათ არ ჩაუდენიათ
დილიდან კოვიდ19-ის მიკროსკოპულ ფოტოებს ვათვალიერებ.
არ ვიცი, სახლში ყოფნის მერამდენე დღეა. დათვლა სტრესულია
მთავრობა გვთხოვს კარანტინის წესები დაიცავითო. მამაჩემმა დამიძახა, მოდი, ერთი, გვითარგმნე, რას იწერებიანო.
ჩემი ცხოვრების მთავარი და საყვარელი სახლებიდან რაღაც დროს ჩემით ან გარემოების გამო გამოვქცეულვარ.
ყველაფერი ამიხდა, მარტო მე არა, ყველას ყველაფერი აგვიხდა, მაგრამ თითქოს მრუდე სარკეში - “ყველაფერი ყირამალა”
დაბრუნებასაც ვერ ფიქრობს. ვალებითაა წამოსული.
ჩემი დღე ამერიკით დაიწყო და სულ ბოლოს პარიზში აღმოვჩნდი. მთელი დღე ვირტუალურად ვიმოგზაურე
კორონავირუსი – ახალი ტიპი 2019n-CoV (2019 Novel Coronavirus) ადამიანის ორგანიზმში პირველად დეკემბერში აღმოაჩინეს
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან