გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ეს სამი ამბავი, რომლებიც საქართველოს სამ სხვადასხვა მხარეში შევაგროვეთ, დღესაც ჩვეულებრივ გრძელდება, რადგან ისინი მხოლოდ მცირე ფრაგმენტია ადამიანთა უწყვეტი ყოველდღიურობიდან.
ლიოვასა და შორენას მეგობრობა და მათი უპირობო მხარდაჭერის ისტორია.
„ის მუსლიმია, მე ქრისტიანი, მაგრამ ჭირშიც და ლხინშიც ერთად ვართ“ - ამბობენ იაშა და ზურა სოფელი ოკამიდან, სადაც მეჩეთი და ეკლესია გვერდიგვერდ დგას.
„გიყვარს ისეთი, როგორიც არის“ - მაია, ნათია და მაგული ბებო გვაჩვენებენ, რომ სიყვარული საზღვრებს არ იცნობს და განსხვავებული რწმენა ან ეთნიკური წარმომავლობა ოჯახის ერთიანობას წინ ვერ აღუდგება.
თამარ მღებრიშვილის რეცენზია თანამედროვე ესპანელი მწერლის, სარა მესას წიგნზე „ნაიარევი“
„სიმართლე არის ერთი, დიდი და გადამდები.”
ბესიკ ხარანაული ხომ ერთ-ერთი ყველაზე დიდი მაგალითია ჩვენში იმისა, რომ პოეზია არაა უბრალოდ გარითმული ტექსტი, ფსევდოპატრიოტული მჯიღისცემა გულზე, სადღეგრძელო და სკოლის ასაკიდან მოძულებული საზეპიროები.
რეცენზია ნიკოს კაზანძაკისის რომანზე „ძმათა მჭამელები“
არჩილ წერედიანის რეცენზია ბესიკ ხარანაულის წიგნზე „უძებნი შვილი“
რეცენზია გაბრიელ ტანიეს რომანზე „ანგელოზთა საკითხავი“
აქ დავრჩებოდი. უნდა დარჩე. უკვე მიყვარს.
მუსიკა ადამიანის უფლებების გაფართოების უდიდესი ძალაა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: