სიკვდილი პერსონაჟია, რომელიც საზარელი სიჩუმით მოქმედებს და დროგამოშვებით საკუთარ შემზარაობას ამხელს.
„ჩვენ შეგვიძლია ყოველივე ეს დავწეროთ.“
„გემი დავლანდე“ კლასიკური, მოდერნული და პოსტმოდერნული ლიტერატურაა.
ასეთ დროს რომ ვერ დავწერო, გავგიჟდები...
„ღმერთის დიაპაზონი“ სიფხიზლის, კომფორტის ზონიდან გამომყვანი პოეზიაა - ჩუმი, უხმაურო, ინტელექტუალური.
„რაც უფრო ვიზრდები, უფრო ვმამაჩემდები.“
ბიჭი იყო ეგა, რო ვძმაკაცობდით-მეთქი.
ერთი ნახვით შეყვარების გჯერათ?
„თეორია კინგ კონგი“ ნიაღვარივით წამლეკავი ფემინისტური მანიფესტია, წამლეკავი იმ სოციალური წესრიგისა, რომელიც ქალის სხეულს მამაკაცების განკარგულებაში ამყოფებს.
ადრე ვხარობდი გაზაფხულის დღესასწაულით, ახლა კი ძლიერ მასევდიანებს.
ყოველი მეორე გამოკითხული მიიჩნევს, რომ კარგად არ ესმის საკითხები, რომლებიც შშმ პირთა უფლებების დარღვევას უკავშირდება.
ნინო ხარატიშვილი მთლიანად ცვლის კონკრეტული სცენის დასათაურებისა და რემარკის ფუნქციას, სტრუქტურასთან ერთად. აქ მითითებების ნაცვლად სიტყვებად ტრანსფორმირებული შეგრძნებები ჩნდება.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: