გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
რეცენზია ელენე მიქაბერიძის დოკუმენტურ ფილმზე „ლურჯი მოცვი“
„თუ მართალი ხარ, არ უნდა დაიჩაგრო - ჩვენ ეს შეგრძნება დავკარგეთ რამდენიმე საუკუნის წინ და ეს უნდა აღდგეს.“
ლისაბონის საერთაშორისო კინოფესტივალის შესახებ
„ფეხბურთი ჩვენი დროის უკანასკნელი საკრალური რიტუალია.“
კახა კინწურაშვილი და მიშა ჩარკვიანი
პატარა წერილი ოთარ იოსელიანზე
რეცენზია აკი კაურისმიაკის ფილმზე „ჩამოცვენილი ფოთლები“
თბილისის საერთაშორისო კინოფესტივალის წინ
რეცენზია პედრო ალმოდოვარის ფილმზე „ჩემი საიდუმლოს ყვავილი“
ნინო ჩიმაკაძის რეცენზია კენ ლოუჩის ახალ ფილმზე „ძველი მუხა“
ინტერვიუ ავსტრიელ კინორეჟისორთან, ულრიხ ზაიდლთან.
"ვცდილობ, ჩემებურად მოვყვე ამბებს, რაც მგონია, რომ ემოციურია, მაგრამ არასდროს – სენტიმენტალური. არ მინდა, მაყურებელმა ჩემი ემოციები დაინახოს, მინდა, მათ საკუთარი ემოციები იპოვნონ."
სალომე ჯაშის ფილმზე "მოთვინიერება"
აქ მას ყოველთვის მხოლოდ და მხოლოდ... მაიმუნობას სთხოვდნენ. ხოლო როცა რაღაც სერიოზულს მოინდომებდა, ზურგს შეაქცევდნენ, მარტო დატოვებდნენ.
„შინდისი“ ერთადერთი ხელოვნების ნაწარმოებია, რომელიც შინდისის ამბავს ასახავს.
სანამ ცოცხალი ხარ, არ მოკვდები და თუ მოკვდი, მერე, აბა, რისიღა უნდა გეშინოდეს. სიკვდილს იქით ხომ კიდევ უფრო დიდი სიცოცხლეა.
შენ უნდა იპოვო შენი ხმა. შენ უნდა იყო რეჟისორი, შენ არა ხარ სათვალთვალო კამერა ბანკში.
წინასწარ არასდროს არ უნდა შეგეშინდეს იმის, რომ ძალაუფლებამ და საკუთარმა კულტურამ მიგისაკუთროს, ან შენი შემოქმედება ბოროტად გამოიყენოს.
თითქოს სულ ელიან, რომ თუ ქალი ხარ, ვალდებულიც ხარ, გამოაცხო კარგი ნამცხვარი ბევრად ნაკლები ინგრედიენტით, ვიდრე – კაცმა.
ინტერვიუ ქართველ რეჟისორთან, ელენე ნავერიანთან
ფილმი გულწრფელი, არასწორხაზოვანი და ცოტა კონტროვერსიულია. გადაღებებისას ვცდილობდით ანალიტიკა გამოგვერთო- ინსტინქტები და ემოციები გვაინტერესებდა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
