#პოეტი
ბესიკ ხარანაულის „უძებნი შვილი“ | არჩილ წერედიანი
არჩილ წერედიანის რეცენზია ბესიკ ხარანაულის წიგნზე „უძებნი შვილი“
პატარა ბიჭი დამეკარგა | გიორგი მაისურაძე
პოეზია უკანასკნელ ყოვლისა | შოთა პაპავა
მგოსნის სიმამაცე | ფრიდრიხ ჰᲲოლდერლინი
ექო ბუნდოვანი ეპოქიდან | თბილისური 90-იანები
ომი მე მიცნობს, როგორც მოხარშულს | მაქსიმ კრივცოვი
ნერვების მომშლელი ლექსები | საუბარი ლია სტურუასთან
ლია სტურუას მის ახალ კრებულზე თავის სახლში საათზე მეტხანს ვესაუბრე. ღმერთს ყურმილი არ აუღია.
ხალხი მინდა, დავინახო, ხალხი, ადამიანები | ბესიკ ხარანაული
მე არა ვარ საკმარისი | კეი ოკამოტო
სიფხიზლის ძალა | ოთარ ჭილაძის „ღრუბელი“
გუგა მგელაძის რეცენზია ოთარ ჭილაძის დიალოგების კრებულზე „ღრუბელი“
ამ რეცენზიის ბოლოს შენ იტირებ | ალექს ჩიღვინაძე
რეცენზია ზაზა კოშკაძის პოეტურ კრებულზე „ამ ლექსის ბოლოს შენ იტირებ“
ღმერთი არ გაგიწყრეს, არ ჩაგეძინოს! | ლევან ბერძენიშვილი
რეცენზია ნატო ინგოროყვას ლექსების კრებულზე „ისმის ჩემი ხმა?“
ხმამაღალი სიჩუმე | გიორგი ბუნდოვანი
ვის მიაქვს დაკარგული დროის დარდი მესაათესთან? | იაკი კაბე
ადრე ვხარობდი გაზაფხულის დღესასწაულით, ახლა კი ძლიერ მასევდიანებს.
კულტურის სანიტარი | გიორგი ბუნდოვანი
კულტურა ექიმს ელის, ნეტარი, მის ნაცვლად მოდის დღეს სანიტარი.
სისულელეგია | ინტერვიუ ვახტანგ ჯავახაძესთან
