გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
ვენერო მელუა, დევნილი აფხაზეთიდან, ოჩამჩირის რაიონი სოფელი ახალი კინდღი.
შუქრუთელები ნახევარ წელზე მეტია, „ჯორჯიან მანგანეზისგან“ საკუთარ სოფელსა და სახლებზე მიყენებული ზიანის ანაზღაურებას ითხოვენ.
ჭიათურის მაღაროელი, ამირან სევასტოპულო და წარსული საფეხბურთო ამბები ქალაქ ჭიათურიდან
- ისე, რუსთავში როგორ დადიხარ? - წყალივით.
საუბარი ქალაქში სივრცის დაკავებაზე, როგორც პროტესტის ფორმაზე და იმ თავისებურებებზე, რაც თბილისში ამა თუ იმ სივრცისთვის ბრძოლისას ვლინდება.
თარგმნა თამარ ბაბუაძემ
ავტორი: საბა სორდია
არ არსებობდნენ, სანამ მხოლოდ ბუნება იყო.
პოლიტიკური გრაფიტი და მისი მრავალი წახნაგი
კედლები ბრაზობენ, სწყინთ, ყვირიან, მოგვიწოდებენ, აძევებენ, მხარს უჭერენ, აგინებენ, ადიდებენ.
ჩვენს ისტორიას მომავალში ქალაქები მოყვებიან.
ზურაბ ქარუმიძის ერთ-ერთი ბოლო ტექსტი - როგორია თბილისი დღეს, თავის პოსტფანტასტიკურ ყოფაში?
„თბილისი აღმართებისა და სიმაღლეების ქალაქია. ჩემს ბავშვობაში არ იყო ოჯახი, რომელსაც არ ჰქონდა ციგა.“
ოქტაი ქაზუმოვის საუბარი გიორგი ბუნდოვანთან
კომპრომატის ოცწლიანი ისტორია სამხრეთ კავკასიაში
„ჩვენს წარმოდგენაში ყველასთვის ერთნაირად იყო აფხაზეთი, ერთნაირი იყო - განწყობა იგრძნობოდა და მაგას ეძახდა მამაჩემი ომის სუნს. აქ ომის სუნი აქვთ პატარებსაცო.“
მარინა ხატიაშვილის საქმე; კერძო იპოთეკით დაზარალებულები; შოთა სალაყაიას საქმე; უსახლკარობა.
არის თუ არა ურბანული ყოფა ყოველთვის მძიმე, ერთმნიშვნელოვანი პასუხის გაცემა ძნელია, - ცხოვრება ბუკოლიკურ რეალობაშიც ეგზისტენციალური სიმძიმის იყო.
თბილისი სხვა დედაქალაქებზე გაცილებით სწრაფი ტემპით იცვლება და მისი ისტორიული ზონებიც, უჩვეულო, ბევრის აზრით, შემაშფოთებელი სიჩქარით ქრება
ისტორიკოსი გაბრიელ ჩუბუნიძე საბჭოთა და პოსტსაბჭოთა თბილისში ანტისანიტარიის შესახებ
ვიდეოს ავტორი: ანასტასია ბახტურიძე
ამ ქალაქში სიზმრებს ვეღარ ვხედავ, სანაცვლოდ დღისით ვხდები ყოველდღიურობის კოშმარების ნაწილი.
რას იტყოდა დუნაი, ლაპარაკი რომ შეეძლოს?
მანქანაში, ავტობუსში, მეტროში, ტაქსიში, სულ გზაში.
ალბათ, არასდროს ვუსმენთ ქუჩის მუსიკოსს.
არ მოიძებნება სახელმწიფო, რომელშიც ბოლო სართულის მაცხოვრებელს შეუძლია სახურავის პრივატიზაცია, თანაც დაშენების „პერსპექტივით“.
ფოტოები ორივე ქალაქში, უმეტესად 2020-2022 წლებშია მოგროვებული. მათზე ქუჩებში, უბრალო გამვლელები, ენთუზიასტები ან მკვლევრები კედლის წარწერებს ინახავენ.
დღეს დიდი დიღომი სწრაფად იზრდება. მოსახლეობის რაოდენობაც მატულობს და უსისტემო განაშენიანებით დაფარული არეალებიც.
ზოგადად, როდესაც არეალში მოსახლეობის მატებას სარეკრეაციო სივრცეების პროპორციული ზრდა არ მოსდევს, იკლებს ერთ მოსახლეზე გამწვანების მაჩვენებელი.
"სრულიად გამორჩეული ტიპიურ საბჭოთა არქიტექტურაში"- ასე აფასებენ დღეს ლადო ალექსი-მესხიშვილის შემოქმედებას გამოფენის კურატორები.
"თუ ისწავლი ქალაქის ენას, აღმოაჩენ, რომ ყველა ქალაქი ლაპარაკობს - ...წარწერებით კედლებზე".
"თუ ისწავლი კორპუსების ენას – კორპუსები დაგელაპარაკებიან და შესაძლოა პასუხებიც კი გაგცენ მარადიულ ან ყოველდღიურ კითხვებზე".
ქართველი ავსულები ქალაქებში განსხვავებულობის თანამედროვე აჩრდილები არიან. ისინი ურბანული დასახლებების მუდმივი მკვიდრნი ხდებიან"...
"სტამბოლი... რუსეთის იმპერიის ცარგრადი, მესამე რომის შეუცვლელი მეორე რომი"
1969 წლის 27 ნოემბერს სსრკ-სა და გვინეას შორის თანამშრომლობის დოკუმენტი შედგა, რომლის მიხედვითაც საბჭოთა კავშირს, რაიონ დებელეში ბოქსიტების მომპოვებელი საწარმო უნდა აეშენებინა,
"1989 წლამდე აშენებული ყველა კორპუსი გათვლილი არის შვიდბალიან მიწისძვრაზე მაშინ, როცა სპიტაკისა და რაჭის მიწისძვრის შემდგომ ბალადობა გაიზარდა რვამდე".
"ახალი, თანამედროვე სატრანსპორტო მიდგომების და პრინციპების მიხედვით, ქალაქში მიწისქვეშა გადასასვლელები აღარ არის საჭირო, ფუნქციას კარგავს გადაადგილების კონტექსტში".
“They come in periods. When one comes, another leaves. Right now there aren’t any,”
ბათუმის ტრაგედიამ უნდა გვასწავლოს, რომ აუცილებელია ქალაქებში ავარიული შენობების რეგისტრირება, მათი ავარიულობის შესწავლა
რისთვის ან ვისთვის ვაშენებთ ასეთ ქალაქს?
ოთხი წლის განმავლობაში გიორგი შენგელია კამერით აფიქსირებდა თბილისის რელიგიურ ცხოვრებას. დოკუმენტურ სერიას, რომელიც ამ პერიოდის განმავლობაში შეიქმნა, პირველად ახლა ვაქვეყნებთ.
აქ არასდროს წყდება მადნის მოპოვება, არასდროს ჩერდება ბურღი და ვიღაცა ყოველთვის შრომობს.
ადამიანები, ვისაც ჭიათურაში შევხვდით, სპეციალურად არ გვიძებნია. ყველა, ვინც გავიცანით, შემთხვევით შეგვხვდა და ზოგჯერ ერთმა მეორე გვაპოვნინა.
საბჭოთა კავშირის შემდეგ კი აუზების უდიდესი ნაწილი გაიძარცვა და დაიხურა. “ლაგუნა ვერე” იყო ერთადერთი, რომელსაც დაარსებიდან 35 წლის განმავლობაში ფუნქციონირება არ შეუწყვიტავს.
„მთელი ქალაქის დუქნები დაკეტილია, არსად წყალი, არსად პური, არაფერი მოიპოვება, ყოველივე მოსპობილია, თვით ფაიტონებიც აღარ დადის, მთელი ქალაქის მუშა და ხელოსანი ხალხი ფეხზედ სდგას“.
მაინც, რატომ არ აქვს თბილისის ქუჩაში ქვეითს უპირატესობა და რა განაპირობებს ჩვენს ურბანულ გარემოზე ავტომობილის მძღოლების ბატონობას?
გუშინ, თბილისში გაუქმდა კომენდანტის საათი და იყო პირველი დღე, როცა ხალხმა შეძლო გარეთ დარჩენა, 11 საათის შემდეგ.
ფოტოები რომელსაც გალერეაში იხილავთ, გიორგი შენგელიამ იმ ღამეს გადაიღო, როცა თბილისში მოიხსნა კომენდანტის საათი.
მეორე ეპიზოდი გვიყვება მოსკოვის გამზირზე, საღამოს 5 საათიდან.
გარემოვაჭრეობის ქსელები კიდევ უფრო იხლართება, მკვეთრდება და ურთიერთდამოკიდებული ხდება. ეს კი სახელმწიფოს წინაშე ახალი ტიპის გამოწვევებს აყენებს და ახლებური პოლიტიკური ხედვის აუცილებლობას ქმნის.
პირველი ეპიზოდი პროექტიდან გვიყვება დადიანის ქუჩაზე, საღამოს შვიდი საათიდან.
თბილისის მზარდი სუბურბანიზაცია იმას მოასწავებს, რომ ეს ყველაფერი იმაზე უფრო სწრაფად შეიცვლება, ვიდრე გვგონია.
ინდიგო წარმოგიდგენთ ნათია შარმიაშვილის დოკუმენტურ ვიდეოს, რომელიც შეეხება ერთ-ერთ არაშენდა კორპუსს ვაზისუბანში.
ხეჩო გაიზარდა და შემდეგ მიხვდა, რომ ხიდის ქვეშ ცხოვრება იყო მისი ოცნებაც და ამბის ბოლოც.
ეს კალონკაზე მუშაობს ქვეყანა ფული აქვს, თუ არა, ის იქნება, სტაიანჩიკი. სტაიანჩიკებს იცი რამდენი ფული აქვთ?
ნიკო ნიკოლაძეს სურდა, რომ წყალი ქალაქის თავზე გაშლილ ზეგანზე აეყვანა და ასე გარდაექმნა მთელი ქალაქის კლიმატი.
დიდი დიღომი შეიძლება ვერასოდეს მოხვდეს ფერად და გაფორმებულ ტურისტულ რუკაზე, რომელზეც ქალაქის აუცილებლად სანახავი ღირშესანიშნაობებია დატანილი.
პუნქტიდან პუნქტამდე მოძრავი მოქალაქე ვარ, ოღონდ შიგადაშიგ ვჩერდები, ვათვალიერებ ფასადებს,
მითები გარეუბანებზე ქალაქის ცენტრში იქმნება და ხანდახან ასე შორიდან განსაზღვრავს ამ უბნების ცხოვრებას.
თბილისის ტრანსპორტი. დედაქალაქის ჰაერის დაბინძურებაში ტრანსპორტის გამონაბოლქვის წილი 80 %-ია
რატომ ცხოვრობენ ადამიანები საავადმყოფოებსა და საჯარო სკოლებში? ვისთვის ვაშენებთ სკვერში სასტუმროებს და ტროტუარებზე კაფეებს? ვის არ ემსახურება მეტრო?
ვერე მდინარეა, ქალაქის გულში დამარხული. წყალდიდობა იცის გაზაფხულზე. წყალმცირობა ზაფხულსა და ზამთარში.
„მონსტრები და მოჩვენებები რეალურები არიან, ისინი ჩვენში ცხოვრობენ და ხანდახან იმარჯვებენ“.
"ფრაგმენტები ჩემი არც ისე მნიშვნელოვანი წარსულიდან, რომელიც მარადისობას შეერია..."
საოცარი რამ არის გეოგრაფიული რუკა; აღმოვაჩინე, რომ, ადამიანის ყველა ქმნილებასავით, ისიც ცვლილებებისკენ არის მიდრეკილი
მეტრო Church Avenue-ს ღია პლატფორმაზე ვდგავარ და შოდერლო დე ლაკლოს „სახიფათო კავშირებს“ ვკითხულობ
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: