გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
კოკა ესაიაშვილის რეცენზია ზაზა ხალვაშის უკანასკნელ ფილმზე „ლოტო“
ნინო ჩიმაკაძის რეცენზია კენ ლოუჩის ახალ ფილმზე „ძველი მუხა“
ლუკა ბერაძის დოკუმენტური ფილმის შესახებ
ვიმ ვენდერსი, ქრისტიან პეტცოლდი, ანგელა შანელეკი და სხვა გერმანელი რეჟისორები თბილისის 24-ე საერთაშორისო ფესტივალზე
თბილისის საერთაშორისო კინოფესტივალის წინ
რეცენზია პედრო ალმოდოვარის ფილმზე „ჩემი საიდუმლოს ყვავილი“
კულტურის მენეჯერი, ირინე სურმანიძე საქართველოში კულტურის პოლიტიკის შესახებ
დავით აღმაშენებლის გამზირი № 135; შოთა რუსთაველის გამზირი № 5; დავით გურამიშვილის გამზირი № 5 – აქ იყო კინო.
იუსტიცია კანონებს ქმნის, კულტურა კი კანონებს კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს.
ინტერვიუ ავსტრიელ კინორეჟისორთან, ულრიხ ზაიდლთან.
„ალბათ, სამშობლო იქაა, სადაც წელიწადის დროებს ყველაზე უფრო მძაფრად აღიქვამ.“
სცენარი ჩვენზე, ორ გოგონაზე სოსოს უნდა დაეწერა, მაგრამ არ მინდოდა, ისევ კაცს ელაპარაკა ჩვენზე და, ზოგადად, ქალების პრობლემებზე.
თბილისის კინოფესტივალზე გუშინ ნანახი ფილმის შესახებ
ქსელი დამოუკიდებელი რეგიონული ორგანიზაციების ერთობაა, მათი, ვინც აქამდე მარტო, საკუთარი ძალებით ცდილობდნენ რეგიონში ცვლილებების მიღწევას.
კლიპების კეთება კინოსთვის ვარჯიშია – მუსიკალური ვიდეო ნაკლებად პრეტენზიულია, ბევრ შეცდომას გპატიობს.
ფილმში აქცენტი ორ ეპოქაზეა - 50-იანებზე, როცა მოხდა ელვის პრესლის კურთხევა როკნროლის მეფედ, და 60-იანების მიწურულიდან მის გარდაცვალებამდე პერიოდზე, როცა განახლდა მისი მონარქია.
თეთრიწყაროს და ბოლნისის გარდა, საქართველოს სხვა პატარა ქალაქებსა და დაბებშიც იბრძვიან ახალგაზრდები თავისუფალი დამოუკიდებელი შემოქმედებითი სივრცეებისთვის
რეჟისორისა და მწერლის საუკეთესო თვისებების შერწყმა გიორგი მრევლიშვილს ტექსტად გარდაქმნილი კინოამბების ხელახალი ვიზუალიზაციის საშუალებას აძლევს. მისი მოთხრობები კადრიდან კადრამდე გვამოგზაურებს.
„კიევის ფრესკების“ სცენარი ფარაჯანოვმა უკრაინელ მწერალთან პავლო ზაგრებელნისთან ერთად დაწერა. ფილმი საბჭოთა უკრაინის მთავრობის დაკვეთა იყო.
ადამიანები, თითქმის არასდროს ამ დიდი რიტმის ნაწილები არ არიან და მხოლოდ მილიწამებში შეუძლიათ მასში შეღწევა.
ელენე ნავერიანის ფილმის ჩვენება თბილისის საერთაშორისო კინოფესტივალზე გაიმართა და ჟიურის სპეციალური პრიზი გადაეცა.
არის თუ არა ეს დასაწყისი, რომელსაც ქართული კინოს ახალი ტალღა შეიძლება ვუწოდოთ?
22 წლის წინ „მატრიცა“ კაცობრიობის ცხოვრებაში შემოიჭრა და მომავალი საუკუნის გმირების და ახალი ღირებულებების შესახებ განაცხადა.
სალომე ჯაშის ფილმზე "მოთვინიერება"
"ამ ექსპერიმენტული, ესეისტური დოკუმენტური ფილმის ამოსავალი ადგილი საქართველოს რესპუბლიკის პატარა ქალაქი - ჭიათურაა, რომლის ეკონომიკაც ისტორიულად სამთო-მოპოვებით საქმიანობას ეფუძნება".
"თბილისი მორიგ, 22-ე საერთაშორისო კინოფესტივალს უმასპინძლებს, რომელიც 5-12 დეკემბერს გაიმართება".
სამყარო, რომელშიც „დიუნის“ სიუჟეტი ვითარდება, ფორმით ტექნოლოგიური და შინაარსით აბსოლუტურად არქაული და ფეოდალურია.
ბოლნისის საინიციატივო ჯგუფი აგრძელებს ქალაქში კინოთეატრის დაბრუნებისთვის ბრძოლას და შრომას.
ახმეტის მუნიციპალიტეტის სოფელ ალვანის კულტურის სახლში რევაზ ორბეტაშვილმა მუშაობა 1988 წელს დაიწყო. დაახლოებით მაშინ, როცა შენობა აღადგინეს.
მარტვილის მუნიციპალიტეტში, სოფელ სერგიეთში კინოკლუბის კვალი საერთოდ გამქრალია. რამდენიმე ადგილობრივის გადაწყვეტილებით, დღეს ამ შენობის ადგილას საფეხბურთო სკოლაა.
ფოტოამბავი მარტვილის რაიონის სოფელ ნახუნავოს კინოკლუბის შენობის ბედზე გვიყვება.
წელიწადნახევრიანი იზოლაციისა და შეზღუდვების შემდეგ წელს ბაკურიანში მეოთხედ გაიმართა ქართული კინოს ფორუმი. წელს აქ 2019-2020 წლებში გადაღებული 17 ქართული ფილმი იყო წარმოდგენილი
13 ივნისს, ბოლნისის კინოთეატრის მხარდამჭერი ჩვენებების ფარგლებში, გიგა ლიკლიკაძის ფილმის ჩვენება გაიმართა.
მათი წარმოდგენით, ეს შენობა კულტურულ ცენტრად შეიძლება იქცეს, რისიც ამ ქალაქში ბევრს არ სჯერა, მაგრამ ამასობაში კინოთეატრის ირგვლივ ათობით ახალგაზრდა ერთიანდება.
ამ შენობის აღდგენა ყველას უნდა, ამიტომ ბოლნისელი ახალგაზრდები კინოთეატრის აღსადგენად გაერთიანდნენ. მათი სურვილია კინო ქალაქში ცენტრალურ ამბად იქცეს.
ბოლნისელი ახალგაზრდები კინოთეატრის აღდგენის იდეამ გააერთიანა. მათი სურვილია ქალაქის დიდ ეკრანზე კინო დააბრუნონ და შენობას კულტურული ფუნქცია და შინაარსი შესძინონ.
ბოლნისის ცენტრში, მუზეუმის, მუნიციპალიტეტის შენობისა და მაღაზიების გვერდით, ჩარაზული ფანჯრებით და აჭედილი კარით. ფასადზე, ზემოთ დიდი წარწერაა - კინოთეატრი.
„შინდისი“ ერთადერთი ხელოვნების ნაწარმოებია, რომელიც შინდისის ამბავს ასახავს.
დღევანდელ დღესავით მახსოვს ჩემი პირველი მოგზაურობა ვენეციაში, ეიზენშტეინის კონფერენციაზე 1990 წლის ოქტომბერში.
კარლოს რეიგადასი იდეისა და მომავალი ფილმის კონცეფციის ჩამოყალიბებაზე, სცენარის შექმნის მეთოდოლოგიაზე, მოსამზადებელ პერიოდზე, მსახიობთან მუშაობის თავისებურებასა და გადაღების პროცესზე.
„ნახე პირველად ბაკურიანში“ - ქართული კინოს ფორუმია, რომელიც ეროვნული კინოცენტრის და „მთის კურორტების განვითარების კომპანიის“ ერთობლივი პროექტია.
თეო ხატიაშვილი სერგო ფარაჯანოვის შესახებ
ადამიანებს შეუძლიათ უყვარდეთ, ზრუნავდნენ, ჰარმონიაში იყვნენ ვიღაცებთან, მაგრამ, ამავე დროს, ანადგურებდნენ მათ.
ცენზურა ეჭვიანია და მხატვრულ ნაწარმოებს „კომპლექსურად“ იკვლევს. ამ პროცესში მისთვის მთავარი არა იმდენად მხატვრული ნაწარმოებია, რამდენადაც ავტორი.
შენ უნდა იპოვო შენი ხმა. შენ უნდა იყო რეჟისორი, შენ არა ხარ სათვალთვალო კამერა ბანკში.
ინტერვიუ ქართველ რეჟისორთან, ელენე ნავერიანთან
ფილმი გულწრფელი, არასწორხაზოვანი და ცოტა კონტროვერსიულია. გადაღებებისას ვცდილობდით ანალიტიკა გამოგვერთო- ინსტინქტები და ემოციები გვაინტერესებდა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა:
