გახსენით მობილურ აპლიკაციაში
თამარ მღებრიშვილის რეცენზია თანამედროვე ესპანელი მწერლის, სარა მესას წიგნზე „ნაიარევი“
მარიამ ნოზაძის რეცენზია მარი ბექაურის პროზაულ კრებულზე „ორ ზღვას შუა“
ბესიკ ხარანაული ხომ ერთ-ერთი ყველაზე დიდი მაგალითია ჩვენში იმისა, რომ პოეზია არაა უბრალოდ გარითმული ტექსტი, ფსევდოპატრიოტული მჯიღისცემა გულზე, სადღეგრძელო და სკოლის ასაკიდან მოძულებული საზეპიროები.
რეცენზია ნიკოს კაზანძაკისის რომანზე „ძმათა მჭამელები“
დემურისთვის მოულოდნელი იყო მოუმზადებლად იმის გაცნობიერება, რომ ძალიან დიდი დრო გავიდა ზუსტად ერთნაირად.
ქეთი ჩართოლანის რეცენზია ზურა ჯიშკარიანის რომანზე „თანაფა“
ზურა ჯიშკარიანის ახალი რომანის - „თანაფას” შესახებ
ზურა ჯიშკარიანის რეცენზია მექსიკელი მწერლის, ფერნანდა მელჩორის წიგნზე „ქარიშხლების სეზონი“
რეცენზია ზურა ჯიშკარიანის ახალ რომანზე „თანაფა“ - მალე წიგნის წინასწარ გამოწერას ინდიგოზე შეძლებთ.
ახალი დიზაინი, ძველი შინაარსითა და ავტორის ხელმოწერით.
ინტერვიუ ირანული წარმოშობის ამერიკელ მწერალთან, მარჯან ქამალისთან
მოამზადა ნინაკო ღლონტმა.
ღვინოშია ჭეშმარიტება - სორენ კირკეგორი
რეცენზია ზაზა ბურჭულაძის რომანზე „ჩემი სიმღერა“
რეცენზია არჩილ ქიქოძის წიგნზე „მექსიკური დღიური“
რეცენზია ბექა ახალაიას რომანზე „გველები მაზუთის გუბეებში“
არის თუ არა ურბანული ყოფა ყოველთვის მძიმე, ერთმნიშვნელოვანი პასუხის გაცემა ძნელია, - ცხოვრება ბუკოლიკურ რეალობაშიც ეგზისტენციალური სიმძიმის იყო.
ამბოხი შენებაა, ხანგრძლივი პროცესია, რომელშიც ვნების სიმძაფრეა მნიშვნელოვანი და არა შედეგი.
ლია სტურუას მის ახალ კრებულზე თავის სახლში საათზე მეტხანს ვესაუბრე. ღმერთს ყურმილი არ აუღია.
ლიკა ჯამბურიას რეცენზია კურტ ვონეგუტის წიგნზე „დედა ღამე“
ზურა ჯიშკარიანის რეცენზია აინე მერმეს წიგნზე „ეუარა“
ილია ჭანტურიას რეცენზია გაბრიელ გარსია მარკესის წიგნზე „გამოცხადებული სიკვდილის ქრონიკა”
ილია ჭანტურიას რეცენზია დიმიტრი ცეკურასის წიგნზე „კარი“
ამ ქალაქში სიზმრებს ვეღარ ვხედავ, სანაცვლოდ დღისით ვხდები ყოველდღიურობის კოშმარების ნაწილი.
კულტურის მენეჯერი, ირინე სურმანიძე საქართველოში კულტურის პოლიტიკის შესახებ
„აპოლიტიკური ლექსებიც პოლიტიკურია.“
ხუთი პიესა, მითების უძველესი და ახალი ინტერპრეტაციები, ანტიკური სცენები და თანამედროვე სოციალური გარემო ერთმანეთში არეული.
„ესაა მონოლოგი ასაკოვანი ქალის, ერთგვარი მითოლოგემა გამოგონილი პერსონაჟის, რომელიც თანამედროვე სამყაროში ცხოვრობს და ის იწყებს თავისი ცხოვრების ფრაგმენტების მოყოლას.“
„რომ ვეღარ ხედავ, რომ ვეღარ გესმის, ბურუსში რომ ხარ, მაშინ აჩრდილები უფრო თამამად ბედავენ სტუმრობას.“
ამბები, ლექსები, ნოველები, მინიატურები ცოცხალია, რადგან ისინი სახელოსნოში იქმნება და საკუთარი თავისა და ძიების კვალი ატყვია.
ცოცხალი ავტორების მთავარი პრობლემა ისაა, რომ ისინი ჯერ კიდევ ცოცხლები არიან.
პოეტი, რომანისტის ნიღაბს ამოფარებული. მაქვს განცდა, რომ რაღაც ნამდვილთან მაქვს საქმე, რაღაც ძალიან გულწრფელ შრომასთან.
ბიჭი იყო ეგა, რო ვძმაკაცობდით-მეთქი.
„თეორია კინგ კონგი“ ნიაღვარივით წამლეკავი ფემინისტური მანიფესტია, წამლეკავი იმ სოციალური წესრიგისა, რომელიც ქალის სხეულს მამაკაცების განკარგულებაში ამყოფებს.
მას უყვარს ქაოსი და არავინ ცეკვავს მასსავით თავდავიწყებით განთიადის ერთოთახიანებში.
ვაღიაროთ, რომ ის, რაც თქმულა, აღარ ღირს თქმად; რომ ყოველი წარმოთქმული სიტყვა მკვდარია და მხოლოდ იმ მომენტშია ვარგისი, როცა წარმოითქმის.
ავტორი მხატვრულად იხელთებს და მკითხველისათვის შესაგრძნობს ხდის ადამიანის ყველაზე იდუმალთან და შეუცნობელთან ზიარებას ბუნებრივად, ყოველდღიურობაში, ურიტუალოდ.
„თუ გიორგი ერისთავი პირველი ქართველი მწერალი იყო, რომელმაც თავადაზნაურობის კომიკური სახე დაინახა, დანიელ ჭონქაძე პირველი ქართველი მწერალი იყო, რომელმაც ამ წოდების ბრალმდებლის როლი იკისრა.“
ანი ერნოს აქვს უნარი, გადაიღოს და გადაწეროს ეპოქის კადრები, აღწეროს ატმოსფერო, გამოცდილება, რომელიც უნივერსალური და ამავე დროს უაღრესად ინტიმურია.
,,ჩემი აზრით, ბავშვობის ტრავმები დიდ გავლენას ახდენს დიდობაში მიღებულ გადაწყვეტილებებზე. საერთოდ მგონია, რომ ბავშვობის წყენა მომავალში ქვეყნებს შორის ომის მიზეზიც შეიძლება გახდეს“
"წერის დროს მაინტერესებს და მნიშვნელობს ორი საკითხი: ერთი ესაა აბსოლუტურობა, რომ სათქმელი იყოს დამაჯერებელი, გულწრფელი, დავწერო მხოლოდ ის, რაც ახლოსაა ჩემთან, არ მოვიტყუო. მეორეა ემოცია".
Როცა ბერლინში გადავსახლდი, მეგონა საკუთარ ადგილს ვიპოვნიდი, სინამდვილეში უადგილობაში ამოვყავი თავი.
ამ მასალაში გთავაზობთ 10 „სახალისო“ ამბავს „საბას“ ფინალისტი წიგნიდან „ტფილისის ღამის რაინდები | ძველი თბილისის კრიმინალური ქრონიკა“.
მგონი, რუსეთში არ ყოფილა მეორე ასეთი იმპერატორი, რომელსაც, სალდათის ჩექმიდან პუშკინის ლექსამდე ყველაფერი მხოლოდ თავისად მიაჩნდა.
ებრაული წარმოშობის იტალიელი ესეისტი, პოეტი და მწერალი, პრიმო ლევი, განათლებით ქიმიკოსია. მას პირადად შეეხო ფაშისტური სისასტიკე, რაც მომავალში შემოქმედებაზეც მკვეთრად აისახა.
მარიამო ჯანელიძის რეცენზია
პლატონი ამტკიცებს, რომ „ფილოსოფია გაკვირვებით იწყება“. და ლიტერატურა რით იწყება? – მე მგონია, სხვისი გაოცების სურვილით.
“ქორების მიწა” ფიგურალური რომანია. აქ ღმერთკაცების ძალა და სუნთქვა იგრძნობა, ბედისწერა ისეთივე აქტიურია, როგორც ანტიკურ დრამებში.
რეჟისორისა და მწერლის საუკეთესო თვისებების შერწყმა გიორგი მრევლიშვილს ტექსტად გარდაქმნილი კინოამბების ხელახალი ვიზუალიზაციის საშუალებას აძლევს. მისი მოთხრობები კადრიდან კადრამდე გვამოგზაურებს.
იმ დროებაში, რუსები კავკასიას „თბილ ციმბირსაც“ ეძახდნენ. იმ დროის ნამდვილი ციმბირი „თბილი ციმბირის“ საზოგადო წარმოსახვის მთავარი კოშმარი იყო.
ბორხესის სამყარო მდიდარია იდეებითა და ფანტაზიებით, მაგრამ მასში ადამიანები აბსტრაქციებს, სიმბოლოებსა და ალეგორიებს ჰგვანან.
პიროვნული თუ საერთო თავისუფლება მხატვრული ლიტერატურული სივრცის ერთ-ერთი წამყვანი კონცეპტია. ყველა კარგი წიგნის საზრისი შეიძლება თავისუფლების ფართო სემანტიკური ველის რომელიმე შრეზე დაიყვანო.
უდიდესი თანამედროვე ესპანელი მწერალი, ხავიერ მარიასი, თხუთმეტი რომანის ავტორია. იგი ერთ-ერთი ყველაზე ტიტულიანი ესპანელი მწერალია.
წაკითხული გაქვს ქვიზში დასახელებული ყველა წიგნი?
"კარგი წიგნი ავტორზე ჭკვიანი უნდა იყოს."
სანამ ცოცხალი ხარ, არ მოკვდები და თუ მოკვდი, მერე, აბა, რისიღა უნდა გეშინოდეს. სიკვდილს იქით ხომ კიდევ უფრო დიდი სიცოცხლეა.
გამოიცნობ ერთი კადრით წიგნს?
თქვენც შეძლებთ წიგნის პირველი წინადადებით მის ამოცნობას? გამოსცადეთ თავი!
❝სიკვდილის წინააღმდეგი არ ვარ. მაგრამ ხვალ არა. რამდენიმე რამ არის, რაც აუცილებლად უნდა გავაკეთო.❞
ვინ არის ორლანდო, მაძიებელი „სიცოცხლის და სატრფოსი?“
არაფერი სჯობია მახოს სახეზე დაკვირვებას, თუ გაინტერესებთ, ნახოთ, როგორია ფიქრის ხმამაღლა დაზუსტების, სათქმელის გზაშივე დახვეწის პროცესი.
„ვასაღებ მხატვრულ ლიტერატურად და არავის არ ვუძღვნი“.
იცი, რა მგონია ზოგჯერ? რომ მთარგმნელები ნინძებივით არიან. ნინძას არ უნდა ხედავდე, მუღამი ეგაა.
მარიო ვარგას ლიოსას ახალი რომანი "ფრთხილი გმირი" შარშან გამოიცა. შარშანვე გამოვიდა მისი ესეების კრებული "ჩანაწერები კულტურის სიკვდილზე".
„ნუ გეშინიათ მათი, რომელნიც ჰკლავენ ხორცს, რამეთუ არ ძალუძთ სულის მოკვლა“.
დილით კრისტიანოს მესიჯი დამხვდა: „წუხელ ეკო გარდაცვლილა“.
ხანდახან ვფიქრობ, რომ ზოგიერთ ბავშვზე, მათ ბავშვობაზე შეიძლება მე უფრო მეტი რამე ვიცოდე და მახსოვდეს, ვიდრე ვინმე სხვას. და ალბათ ამიტომაც იწყებ წერას.
ასე მგონია, მკვლელობა ჩადენილი მაქვს, მაგრამ არც მართლმსაჯულება მაწუხებს, არც სინდისის ქენჯნა. შინაგანად და გარეგანად ვმშვიდდები. ეს ერთგვარი... განწმენდაა.
სულ: შედეგი
შედეგი არ მოიძებნა, სცადეთ თავიდან
ელ.ფოსტა ან პაროლი არასწორია
გთხოვთ ჩაწეროთ დადასტურების კოდი, რომელიც გამოიგზავნა თქვენს ელ-პოსტის მისამართზე :
უკაცრავად დაფიქსირდა შეცდომა
კოდი გაიგზავნა წარმატებით. გთხოვთ შეამოწმოთ "სპამ" ფოლდერი.
დარჩენილი რაოდენობა: