#მეხსიერების გაცოცხლება
კაკუნი ომის დღეებში
ამონარიდები ინტერვიუდან სოხუმელ, ქართველ მეომართან, რომელიც ომის პირველი დღიდან ბოლო დღემდე იბრძოდა.
ზურაბი | ზოია, 55 წლის, ცხინვალი
მიწისძვრის მერე, ჩვენი სოფელი კარძმანი, თავისი მოსახლეებით მიწამ ჩაიყოლა. ჩემი მშობლებიც იქ დარჩნენ.
მოხუცი მონადირე | მამუკა ლომიძე, მხედრიონი
სადაც საქართველოს უჭირდა, მე ყველგან ვიყავი, სულ ბედზე ვარ გადარჩენილი...
მეჯვრისხევი | მანანა სარაული
ისიც ვერ გაბედა მამამისმა, რომ სასაფლაოზე დაემარხა. აი, ამ ბაღში ჩაფლეს, ჩვენ გვერდზე.
მეხსიერების გაცოცხლება | ისტორიის გაკვეთილი
ვორქშოპის „მეხსიერების გაცოცხლება“ ქართული-ოსური კონფლიქტის შესწავლა იყო მთავარი მიზანი.
აქაც და იქაც | მანო სვანიძე
Хорз сыхæгтæ | Джавахишвили Нукъри
Сынчъытæ | Джыгкайты Наташæ, Цхинвал
Спартак | Темури, Цхинвалæй
ორი „კამანდა“
ერთი სამი-ოთხი სადღეგრძელოს თქმა მოვასწარით და გარედან გავიგეთ ყვირილი
Алик, 50-аздзыд, Цхинвал
Уæд æз скъолайы ахуыр кодтон. Æвдæм январы фæндæгты æрæхгæдтой æмæ райдыдтой змæстытæ.
სანდრო | რობერტ მამისაშვილი, ცხინვალიდან
მაგრამ ღმერთი არავის პატიობს. იმათგან ორნი უგზოუკვლოდ დაიკარგნენ.
მაიზერი | ომის ვეტერანი, თბილისი
რა უნდა ქნა, ვის მოვუყვე ეს ისტორიები. ან ვინ დამრჩა მეგობარი, მეტწილად მკვდარია ყველა.
მეხსიერების გაცოცხლება | ნინო ლომაძე
ამბები, რომელთაც ადამიანები იხსენებენ, ბევრ პარალელურ თხრობას მოიცავს.
ორი ტყვიამფრქვევი | ვლადიმერ ძუცოვი, ცხინვალი
ომი ჩემთვის მაშინ დაიწყო, როცა ზვიად გამსახურდია მოვიდა ხელისუფლებაში.
ულვაში | ანა მედოვა, ცხინვალი
პანაშვიდი | ვეფხია, ხურვალეთი
მერე ერთი პერიოდი მართლა დაგვესხნენ თავს ოსები. ეგ უკვე 2008 წლის მერე.
ჯაურა | მარინა ზნანოვა, ქსუისი
არც გვარი შემიცვლია, არც არაფერი. შენ რაც ხარ, ის უნდა იყვე.
ქომაგები | მარინა, ხურვალეთი
ოსი დედის შვილი | მარინა, ცხინვალი
ძველი კაი ნაცნობი | ინალი ცხინვალიდან
მე სოფელი ოტრევიდან ვარ. 90-იანების დასაწყისში უკვე ცხინვალში ვცხოვრობდი.
თაგვათაგვობა | ნონა მელანაშვილი, კეხვიდან
სანთლები | მზია ჭოველიძე, ახალი ხურვალეთი
ტრაფარეტი / რუკა | გოჩა, ქსუისიდან
მთელი ღამე დაგვადუღეს ოსებმა, არ დაგვინდეს. წინა ხაზზე ვიყავი. ერთი ავტომატით.
გაჩერება | იუზა სიუკაევა, ზნაური
ცხედარი მდინარემ გამორიყაო, მილიციიდან და პროკურატურიდან წავიდნენ სანახავადო.
გორა | როინ ოქროპირიძე, დისევიდან
დაბრუნების იმედი მქონდა, მაგრამ ვინ დაგაბრუნებს. ჩემი სახლი აღარაა ცოცხალი.
სპარტაკი | თემური, ცხინვალიდან
დაწყევლილი საქმე | თამარ კობალაძე, ცხინვალი
გრაგნილი | ანა ჯებისაშვილი, ზნაურიდან
აკაკი | ფენია სიუკაევა, ფრისი
ჩვენი სახლი ჯერ გაძარცვეს, მერე დაწვეს. სამშვიდობოები რომ შემოვიდნენ, მერეღა ვნახეთ.
ბლანკები | ფატიმა მარგიევა, ცხინვალი
ბასმაჩა | კობა, ცხინვალი
ლიანა | ზინა, ორთუბანი
თეთრი სახვევი | ასლანი, ცხინვალი
ომი რომ დაიწყო, პირველად 5 აგვისტოს გავაცნობიერე. მეგობართან, ეზოში ვიდექით.
დაკითხვა | ალიხან ხურიევი, დმენისიდან
რამდენჯერმე გამოგვიყვანეს, ვითომ სადღაც მივყავდით. მე სულ ვფიქრობდი, ალბათ სიკვდილით გვსჯიან-მეთქი.
წყლულები | ნატაშა ძაჯაევა, ცხინვალიდან
დილას, 8 აგვისტოს, მთელი ღამის სროლის მერე, მეზობლებთან გავიქეცი, რომ მენახა როგორ არიან.
ტელეფონი | ვლადიმერი, ცხინვალი
ომს აღარ ვიხსენებთ ხოლმე. ჯერ ყველას ყველაფერი კარგად ახსოვს
საგვარეულო საფლავები | ქრისტო, ზემო აჩაბეთი
ეხლა ვიგონებთ და ვართ. შენ რომ იყო, არ მოიგონებდი? არ იფიქრებდი ასე იყო, ისე იყო, არ მოგენატრებოდა?
მიწის სუნი | მარინა, ცხინვალი
საფლავი ვენახში | ელბრუსი, ცხინვალი
ჩემი მშობლები 8 აგვისტოს წამოსულან სოფლიდან. ნახევარი გზა ფეხით უვლიათ.
მორგში | ირინა, ცხინვალი
მდინარის გადაღმა სიმაღლეებზე ქართველების სნაიპერები იდგნენ, სულ იქიდან იცხრილებოდა ქალაქი.
ომის გაკვეთილები | თემურ კოკოითი, ცხინვალი
ცხოვრებაში პირველად შემეშინდა, როცა ხუთი წლის ვიყავი. 23 ნოემბერი იყო, 1989 წელი.
ნივა | ნუნუ ტრაპაიძე-ბეგიაშვილი, ცხინვალიდან
გარჩევა ოსი-ქართველი, მაშინ არ იყო და მერე რა მოხდა, არ ვიცი.
ერთი ომი მავთულხლართის ორივე მხარეს
საქორწილო კაბა | ელინა გაბარაევა, ცხინვალი
7 აგვისტოს, თორმეტის ნახევრისთვის დაიწყო დაცხრილვა. წამოვხტით, დედა ვერც მიხვდა რა ხდებოდა.
ომის დღიურები | ბესო დოიაშვილი |1991 წელი, ცხინვალი
ყველაფერი ჩაწერილი მაქვს. რო ჩავდიოდით ვიღაცეები იწერდნენ, ხოდა ერთ ჩასვლაზე მეც დავიწყე ჩაწერა,
სარდაფი | ზაირა სლანოვა, ცხინვალი
სიზმრები | ალიკა, ცხინვალი
ყველაზე მწარედ მაინც ის ლოზუნგი დამამახსოვრდა: დაწყევლილი იყოს ქალი, ვინც ოსს მუცლით ატარებსო
გრუზავიკი | ირინა, ვლადიკავკაზი
ერთ დიდ მოსახვევში უცბად სროლა დაიწყო. ხალხმა დაყვირებაც ვერ მოასწრო, გაქცევაზე ზედმეტია ლაპარაკი.
პირობა | მარინა, თბილისი
გვარებს რო იკეთებდნენ და მერე გიმტკიცებდნენ, ოსი არა ვარო, სულ გული მტკიოდა
ყვავილები | ვერა ხაბელოვა, 68 წლის
მთელი სოფელი გარბოდა. ყველაფერი დატოვეს, ცარიელი ტანსაცმლით წავიდნენ.
ქვეყნის თვალი | ბაბო ხათაშვილი, 76 წლის
ვინც ესროლა, იმათი ოჯახი სულ ამოწყდა მერე, არც ერთი კომლი არ დარჩნენ
